فاطمه! اي ماه محمد (ص) نشان خاک‌نشين حرمت عرشيان
اي نگهت مايه سرمتي‌ام هستي تو فلسفه هستي‌ام
خنده بزن اي گل احساس من سوسن من ياسمن و ياس من
خنده بزن تا که بخندد خدا لب بگشا تا همه گردد فدا
اي تو جگرگوشه ختم رسل بلبل من، سنبل من، برگ گل
خنده بزن، گل متبسم شود موسي دل تا متکلم شود
اي صنم پرده‌نشين خدا عشق علي (ع)، ماه گزين خدا
چشم بگردان که بگردد فدک اي به فدايت همه انس و ملک
در نمک خوان خدا فاطمه (س) جان جهان، جان خدا فاطمه (س)
مادر گل‌هاي بهشتي تويي غرق شدم، صاحب کشتي تويي
فلسفه عشق تو را از برم اين دل خونين و دو چشم ترم
