کاربرانی که قبول زحمت  فرمودند در طرح سی ختم قرآن  در ماه مبارک رمضان جهت سلامتی امام عصر و تعجیل در فرج حضرتش  شرکت  کردند

جزء 1 سوره حمد ==  پوریا  /*/  صفحه 1 تا 10 ==  وستا

صفحه 11 ==  تسنیم دختر آسمان /*/ صفحه  12 == گرامی پدرم

صفحه 13 ==  توحیدی /*/ صفحه 14 تا 23 == زهرا

جزء 2 ==   ملیحه سادات /*/ جزء 3  ==  بی یار

جزء 4  == کیمیای ناب و پرورش دینی   /*/ جزء 5 == ح . بالایی
ادامه مطلب...

او راست مى‏گفت. مگر نه این که فرزندانش را به خاطر ولایت و محبتى که به رسول خدا (ص) داشت، به میدان رزم فرستاده بود؟ پس اینک که او را سالم و استوار مى‏دید، چه جاى غم که یکى از فرزندانش شهید راه خدا و دیگرى جانباز این راه باشد؟
رسول خدا (ص) شهادت عمرو بن معاذ را به او تسلیت گفت و فرمود:
- ام سعد! تو را بشارت مى‏دهم و تو نیز به دیگر خانواده‏هاى شهدا بشارت بده که شهیدان آن‏ها، در بهشت با هم همراه هستند و شفاعت آنان براى خانواده‏شان پذیرفته است .
مادر سعد که از کلام آن حضرت، آرامشى بیش‏تر از همیشه یافته بود، گفت:
- راضى شدیم، و کیست که بعد از این بر آن‏ها بگرید؟
مادر دل در گرو محبت حبیب خدا داشت. پس، از آن حضرت خواست که برایشان دعا کند. حضرت نیز دست دعا به سوى آسمان بلند کرد :
- خداوندا! اندوه دل‏هاى آنان را بر طرف کن ومصیبتشان را جبران نما و سرپرستى نیکوبراى بازماندگان آنان باش.

پی نوشت : المغازى، ج 1، ص 135؛ السیرة النبویة، زینى دحلان، ج 1، ص 249؛ شرح نهج‏البلاغه، ج 15، ص 41؛ السیرة الحلبیة، ج 2، ص .254

پی نوشت 2 : خانواده شهید در اجتماع یک واژه افتخاز انگیز است. خانواده های شهدا به ملت ایران آبرو و حیثیت دادند. امام خامنه ای

  یا ایها العزیر ، این بار با قلبی که اعتقادش را بر زبان می آورد به استقبال تو آمده ایم ؛ و با چشمانی شرمنده - که سعی در رعایت  آداب محضر تو دارد - به حضورت شرفیاب شده ایم .

بهانه ای دیگر است که با ندای « اباصالح » صدایت زنیم و با ذکر « داعی الله  » سلامت کنیم و با کلمه   « ولی الله » درودت
فرستیم و با گلواژه   « العجل » انتظارت کشیم و با فریاد  « ادرکنی »از تو کمک بخواهیم و با التماس« یا مهدی » از تو جوابی
بطلبیم .

تو از حال ما خبر داری که مَسنا و اهلنا الضرّ ، و انتظار دلمان را می دانی که تَصَدَّق علینا .
به مادرت فاطمه علیهما السلام که هنوز برایش اشک می ریزی ، سلام ما را بی جواب و ندای ما را بی پاسخ مگذار ...

قم ، محمد باقر انصاری زنجانی خوئینی

نیمه شعبان 1420 ، 3 آذر 1378

.....................
ـ وسائل الشیعة.جلد 15.باب استحباب الصبر فی جمیع الاُمور . حدیث20462

گفتم «با فرمانده تون کار دارم.»

گفت « الان ساعت یازده است، ملاقاتی قبول نمی کنه.»

رفتم پشت در اتاقش . در زدم ؛ گفت « کیه ؟»

گفتم« مصطفی منم.»

گفت « بیا تو.»

سرش را از سجده بلند کرد، چشم های سرخ ، خیس اشک . رنگش پریده بود. نگران شدم. گفتم« چی شده مصطفی؟ خبری شده ؟ کسی طوریش شده ؟»

دو زانو نشست . سرش را انداخت پایین . زل زد به مهرش . دانه های تسبیح را یکی یکی از لای انگشت هایش رد می کرد. گفت « یازده تا دوازده هر روز رافقط برای خدا گذاشته ام . برمیگردم کارامو نگاه می کنم . از خودم می پرسم کارهایی که کردم برای خدا بود یا برای دل خودم.»

(شهید مصطفی ردّانی پور / یادگاران 8 ص 22)

ما چی ؟؟!!