یا ایها العزیر ، این بار با قلبی که اعتقادش را بر زبان می آورد به استقبال تو آمده ایم ؛ و با چشمانی شرمنده - که سعی در رعایت  آداب محضر تو دارد - به حضورت شرفیاب شده ایم .

بهانه ای دیگر است که با ندای « اباصالح » صدایت زنیم و با ذکر « داعی الله  » سلامت کنیم و با کلمه   « ولی الله » درودت
فرستیم و با گلواژه   « العجل » انتظارت کشیم و با فریاد  « ادرکنی »از تو کمک بخواهیم و با التماس« یا مهدی » از تو جوابی
بطلبیم .

تو از حال ما خبر داری که مَسنا و اهلنا الضرّ ، و انتظار دلمان را می دانی که تَصَدَّق علینا .
به مادرت فاطمه علیهما السلام که هنوز برایش اشک می ریزی ، سلام ما را بی جواب و ندای ما را بی پاسخ مگذار ...

قم ، محمد باقر انصاری زنجانی خوئینی

نیمه شعبان 1420 ، 3 آذر 1378