تو ولايت ما ، يه گنبد خورشيدي هست که سالهاست از نور اميد زائرش پر فروغ مانده!

اينجا يه دست نجيب پيدا ميشه که اگر ما به ته بن بست حاجت ، گرفتار شديم

راه اميدواري رو از انگشتاي گره گشاي او بپرسيم .

اقامون غريب بي غروبه ... کليد قفل تمناست .. کبوتراي کرمش دونه دونه نياز

مارو از صحن دلواپسي جمع مي کنن ومااز زيارت بر مي گرديم

در حاليکه دلمون رو يه جايي به ضريح التماسش گره زديم

من آمدم وتمام فاصله ها رو با پاي اميد وارادت دويدم ...

آمدم تا صحن وسراي اين خونه رو با اشک ولبخند جارو بزنم
با چند مطلب جديد در خدمتم