سلام بر تو ای خورشید تابان خراسان که تمام انگورها، مرثیه خوان واپسین لحظات تواند.

خوشا به حال غریبی که آشنای رضاست    سرش هماره به خاک در سرای رضاست

       هزار آینه از نور کبریا دارد         دلی که در هوس روی دلگشای رضاست

ز بعد یاد خدا ورضای حضرت دوست     تمام باور و اندیشه اش، رضای رضاست

به گرد خانه طوافی زجان ودل دارد     کبوتر دل من تا که در هوای رضاست

زلال نام رضا جاری دعای من است    نماز روز و شبانم به اقتدای رضاست

بدان که بی مددش بنده را پناهی نیست   پناه بنده عاشق به التجای رضاست

نیرزدآن که دل و جان به پایش اندازم    نه هر متاع سزاوار خاک پای رضاست

اگر نصیب زدورزمان مراشادی ست     کمال مرحمت وبخشش و عطای رضاست

برای خاطر سبزش ترانه   می خوانم     صفای خاطرم از عطر جانفزای رضاست

گره به بال من افتاده ودل زارم     در انتظار نگاه گره گشای رضاست

غریب نیستی ای دل که نسترن میگفت   خوشا به حال غریبی که آشنای رضاست