کم گریه کن که گریه امانت بریده است

گویا که وقت رفتن بابا رسیده است

 حق داری از غمش به سرو سینه می زنی

چون مثل او کسی به دو عالم ندیده است

 در روز آخرش چه شده این چنین نبی

جز اهل بیت تو زهمه دل بریده است

 بر روی سینه اش حسنین ناله می زنند

اشکش بر ای هر دو زغم ها چکیده است

 برگو که مرتضی چه شنیده کنار او

رنگش چنین زطرح مسائل پریده است

 اینجا همه برای شما گریه می کنند

چون از سقیفه بوی جسارت وزیده است

 این روزها به پشت در خانه ات مرو

گویا عدو که نقشه ی قتلت کشیده است

 جان حسین و جان حسن جان مرتضی

کم گریه کن که گریه امانت بریده است

سفارش پیامبر صلی الله علیه و آله به علی علیه السلام در حق فاطمه علیها سلام

[در ایام بیماری] روزی پیامبر(صلی الله علیه و آله) ام سلمه را امر کرد تا بر در خانه بایستد و احدی را اجازه ورود به خانه ندهد ، سپس دست فاطمه علیها سلام را گرفت و در دست علی (علیه السلام) گذاشت و [آن حضرت] گریه کردو فاطمه علیها سلام و حسن(علیه السلام)  و حسین (علیه السلام) به خاطر گریه او گریه کردند و فرمود :

ای علی

فاطمه علیها سلام ، امانت خدا و رسول اوست ؛ پس امانت خدا و رسولش را نگهدار . به راستی تو حافظ آن امانت هستی ، به خدا سوگند ! فاطمه علیها سلام مریم کبری است .

بدان ای برادرم ! به راستی من خشنودم از کسی که فاطمه علیها سلام از او راضی است و نیز خدای من و فرشتگان از کسی راضی است که فاطمه علیها سلام از او خشنود است .

ای علی !

وای بر کسی که به او ستم کند و وای بر کسی که حقش را برباید و وای بر کسی که هتک حرمت او را کند و وای بر کسی که در خانه اش را آتش زند و به شوهرش آزار برساند . و وای بر کسی که بر او سخت بگیرد و با او مبارزه کند .

بار خدایا ! من از دشمنان فاطمه علیها سلام بیزار می باشم و آنها نیز از من بیزار هستند .

آنگاه پیامبر(صلی الله علیه و آله) ، فاطمه علیها سلام امام حسن(علیه السلام)  و امام حسین(علیه السلام)  را در بغل گرفت و فرمود :

 من با شما و کسی که از شما پیروی کند در صلح و صفا بوده و برای شیعیان شما ضمانت بهشت می نمایم . و با کسی که با شما دشمنی کند و یا بر شما ستم کند و یا بر شما پیشی گیرد و یا از شما جدا گردد ، دشمن هستم و با او در جنک می باشم . 1

تسلیت الهی بر خاندان نبوت و  فاطمه علیها سلام در غم پدر

چون فاطمه علیها سلام در مرگ پدر ، گریان و نا آرام بود علی(علیه السلام)  برای دلداری همسر به منزل آمد . به مجرد اینکه علی (علیه السلام) وارد خانه شد ، صدایی از دم در بلند شد :

«السلام علیکم اهل البیت و رحمه الله و برکاته»

علی(علیه السلام)  به طرف در منزل برگشت ، کسی را ندید ، ولی صدا همچنان ادامه داشت و می گفت :

خدا به شما سلام می رساند و می فرماید : پروردگار در هر مصیبت ، اجر و پاداشی صاحبان آن قرار داده و به شما مرحمت می فماید . بدانید که اهل زمن همگان می میرند و اهل آسمان ها باقی نمی مانند . والسلام علیکم و رحمه الله برکاته.2

شهادت رسول خدا و رحلت جانکاه او ، بیش از همه بر فاطمه علیها سلام –دخت گرامیش- دشوار بود . دختری که برای پدر به منزله مادر بود . از این رو خداوند کریم خود او را بر این مصیبت عظمی تسلیت می داد .

در روایتی از امام صادق (علیه السلام) می فرماید :

هنگامی که خدای تعالی پیامبرش را قبض روح فرمود ، از غم های گرانباری که قلب زهرا علیها سلام را در مصیبت پدرش فرا گرفت ، جز خدای عزو جل کسی آگاه نبود . به این جهت ، حق تعالی ، فرشته ای را مونس زهرا علیها سلام فرمود که تسلی بخش غم های او و هم صحبت در تنهایی او باشد .3

پی نوشت :

1-                 الطرف ، ص 29 به نقل از صدیقه شهیده زهرا ، ص 102

2-                بحار الانوار ، ج22 ، ص 522

3-                فاطمه الزهرا ، علامه امینی، ص 72/ بحارالانوار ، ج 43، ص 80، باب3