حضرت فاطمه زهرا علیها سلام فرموده اند : 

آنچه برای زنان نیکو است ، اینکه (بدون ضرورت) مردان نامحرم را نبینند و نامحرمان نیز او را ننگرند .

بحار الانوار ج 101 ص 36

 

عفاف با فتح حرف اول ، از ریشه عفت است . راغب اصفهانی در مفردات ، عفت را این گونه معنا می کند :

 عفت ، پدید آمدن حالتی برای نفس است که به وسیله ی آن از فزون خواهی شهوت جلوگیری شود .

 عفت نوعی منش و رفتار درونی است ، ولی نمود عینی و رفتاری نیز دارد . از این رو ، به فردی  عفیف می گویند

که این حالت در رفتار او آشکار باشد .

       حجاب زیر مجموعه ی عفت است . با پوشش ، حجاب محقق می شود ولی تحقق عفاف به صرف پوشش نیست . پوشش همراه با اعمالی چون ناز و عشوه و نگاه به نامحرم ، پوششی غیر عفیفانه است . عفاف حالتی درونی است و حجاب به ظاهر و شکل برمی گردد . یعنی یکی ظاهری و دیگری باطنی است . میان حجاب و عفت ، تاثیر و تاثر متقابل وجود دارد . هرچه حجاب و پوشش ظاهری ، بیشتر و بهتر باشد ، این کار در تقویت و پرورش درونی عفت اثر گذارتر است و هرچه عفت درونی بیشتر باشد ، سبب رسیدن حجاب ظاهری می شود .

امام على علیه السّلام فرموده اند :

 پوشیده و محفوظ داشتن زن مایه آسایش بیشتر و دوام زیبایى اوست

                                    غرر الحکم(5820)